Budowana od roku 1419 do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt Filippo Brunelleschi. Bazylika jest trójnawowa, została założona na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna przekryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Zachował się drewniany model nie zrealizowanej fasady bazyliki projektu Michała Anioła. Artysta zerwał podpisany już kontrakt na budowę fasady, bo władze Florencji nie zgodziły się na użycie marmuru z Carrary.
Mieści się przy kościele San Lorenzo we Florencji we Włoszech. Stanowi formę mauzoleum. Jej pierwszym architektem był Michał Anioł (budował ją w latach 1520-1535), zaś budowę ukończył Giorgio Vasari w roku 1557. Znajdują się w niej nagrobki Lorenza II di Piero de' Medici (księcia Urbino) wraz z rzeźbami Poranka i Zmierzchu oraz Giuliana di Piero de' Medici z rzeźbami Dnia i Nocy, wykonane przez Michała Anioła. Ich grób jest ozdobiony ornamentem (Madonna z Dzieciątkiem). Ponad nagrobkami znajdują się rzeźby przedstawiające ich postacie. W tworzeniu dekoracji rzeźbiarskiej współuczestniczyli także Giovanni Angelo Montorsoli i Raffaello da Montelupo.
kaplica rodowa Pazzich, znajdująca się przy kościele Santa Croce we Florencji. Została zaprojektowana przez Filippo Brunelleschiego ok. 1430 roku. Prace przy budowie kaplicy rozpoczęły się dopiero w 1442 roku. Po śmierci Brunelleschiego prace przy budowie kaplicy kontynuował Bernardo Rosselino aż do roku 1478, czyli do wygnania rodziny Pazzich z Florencji. Jej centralną część przykryto podzieloną na 12 pól kopułą wspartą na bębnie, który opiera się na pendentywach. Wieńczy ją latarnia (ukończona w 1461). (Wysokość wnętrza od posadzki do wierzchołka kopuły wynosi 20,85 m; do podstawy kopuły 14,92 m a samych ścian - do gzymsu - 9,22 m). Do kaplicy przylega prezbiterium zaprojektowane na planie kwadratu. Przedsionek przykrywa sklepienie kolebkowe z kopułą opartą na pendentywach w centralnej części. Wystrój kaplicy jest dziełem Desideria da Settignano, Luki della Robbia, Donatello i Giuliano da Maiano. Z warsztatu Luki della Robbia pochodzą medaliony umieszczone, wraz z herbem rodziny Pazzich, na pendentywach kopuły w kaplicy. Medaliony przedstawiające czterech Ewangelistów wykonane zostały z glazurowanej ceramiki. Ściany w portyku i wewnątrz kaplicy podzielone zostały na pola kanelurowanymi, płaskimi pilastrami o głowicach wzorowanych na porządku korynckim. Okna i drzwi otrzymały delikatnie zaznaczone, rzeźbiarskie obramowania. W polach ścian pełnych (bez okien) umieszczono dekoracje nawiązujące do kształtu okien. Górną część ścian zamyka gzyms, nad którym umieszczono fryz ozdobiony rzeźbiarskim detalem.
Plac w centrum Florencji zbudowany w okresie od XII do XIV wieku. Powstał po wyburzeniu domów należących do rodzin gibelinów. Otoczony szeregiem pałaców wraz z eksponowanymi tutaj rzeźbami tworzy urbanistyczny kompleks odwiedzany przez licznych turystów. Jedną z najważniejszych budowli jest Pałac Vecchio, usytuowany przy jego północnej pierzei. Przed nim znajdują się:
Znajduje się we Florencji, przy Piazza della Signoria. Zaprojektował go Arnolfo di Cambio w kształcie masywnego bloku na planie czworokąta. Trzykondygnacyjną budowlę zwieńczoną blankami zdobi charakterystyczna, wysoka (94,0 m) wieża z tarasem. Budowę pałacu rozpoczęto w 1299 r. Wieżę ukończono w 1310 r. W latach 1343-1592 wprowadzono wiele zmian (najwięcej w 1540 na polecenie Kosmy I, który zajmował pałac od 1537 do momentu przeprowadzki do Pałacu Pitti). Początkowo Pałac Vecchio był siedzibą republiki florenckiej, w okresie późniejszym pełnił rolę ratusza.
Oczywiście nie są to wszystkie warte zobaczenia miejsca, pełniejszą listę można znaleźć tutaj:
Zabytki FlorencjiNajbardziej jednak zachęcamy do spacerowania po mieście na własną rękę, bo to najlepszy sposób na poczucie atmosfery odwiedzanego miasta!